ART-CRITIC,CURATOR OF ART EXHIBITIONS,PERMANENT PARTNER OF THE NEWSPAPERS http://www.avgi.gr/ http://www.kte.gr/ http://www.xronos.gr/ http://www.ihodimoprasion.gr/ http://www.edromos.gr/
Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ ....ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΙΩΑΝΝΟΥ [1945-2009]
Τρία στενά μια δρασκελιά… μικρή διαδρομή Σταύρο..... λέγαμε να κάναμε ένα
κοιμητήρι στο λόφο του Στρέφη για πρεζάκια και ζωγράφους ... άντε να
ανέβω Παπάγου.....ενώ από την Μουριά στην Καλλιδρομίου, Μπενάκη δεξιά και
θα τα λέγαμε..
Αντιπαλεύαμε - μα εγώ στην λήθη δεν σε πέρασα.... Εξαρχειόπαιδα ήμασταν ορέ
Σταύρο και αν καμιά φορά παίζαμε «πετροπόλεμο», γρήγορα στην ερημιά μας
φιλιώναμε...σιγά μην είχαμε αρχηγούς. Αυτόκλητοι ερχόντουσαν οι προικοθήρες της
τεχνεμπορίας και ζητούσαν αρχηγιλίκια, αλλά εμείς τους τελειώναμε
συνωμοτικά με ένα “-ακης” η “-ούλης” · όλα με συνοπτικές διαδικασίες… και ποτέ δεν
πλακωθήκαμε για την καραβάνα μας ή την πρώτη θέση στα κείμενά τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Η ανάγκη του καλλιτέχνη για αυτοπραγμάτωση.
Ο ποταμός, ή η επιχωμάτωσή του μας τρομάζει; Το σύστημα διατηρείται από ό,τι παράγει:
Άψυχους μίμους - ερμηνευτές talent SHOW, Reality και real life
προγράμματα.
Συνεργάτες σύμβουλοί του, Kαθηγητές - συνταγογράφοι, που ποτέ δεν
συναντήθηκαν με την αίσθηση - σχάση της δημιουργίας.
Εκεί και οι καλοί μαθητές των «πρέπει», των φιλολογικών ερμηνειών -
εξηγήσεων - προσεγγίσεων, συγγραφείς δελτίων τύπου και αγχωμένοι
βιοπαλαιστές της μεροκαματιάρας κριτικής να αξιοποιούν με θέρμη το ευτελές
παραγόμενο ως είδηση.
Το σήμερα καταξιώνει πάντα το «ασήμαντο» και παράγει θόρυβο παραδίδοντάς το
στο αύριο της λήθης... γιατί στο αύριο συναντιόνται τα υπόγεια ρεύματα αυτά
που ανοίγουν τους δρόμους της σκέψης και την συνέχεια της δημιουργίας.
Άλλωστε όσο και με λάσπη - μπάζα - λύματα να επιχωματώσεις τον ποταμό για να
κτίσεις την πολιτεία σου, εκεί μπροστά σου θα τον βρεις να σου υπενθυμίζει
πνίγοντάς σε με ό,τι του έριξες. Να σου υπενθυμίζει ότι υπομονετικά
αντιστάθηκε. .
Η δημιουργία - ένστικτο ως ποταμός, δίνει συνάντηση με ό,τι η εντός φύση -
αναγκαιότητα θεωρεί παράφορα ερωτικό έως την πυράκτωση της νόησης, της
ελεύθερης βούλησης και ποτέ της μίμησης... Η ανάγκη του καλλιτέχνη για αυτοπραγμάτωση.
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Ο παγκόσμιος ιστός είναι νέα διατύπωση ελευθερίας της βούλησης, η νέα Τέχνη ως εικόνα άυλη και η πληροφορία κτήμα των χρηστών.
Από το 1970 και καταλυτικά σήμερα η κοινωνία της πληροφορίας θέτει το αίτημα του καλλιτέχνη να υπερβεί τις δεξιότητες των μέσων του, και το έργο του να μορφοποιηθεί μέσα από τις νέες τεχνολογίες. Η τέχνη μεταφέρεται διαδραστικά ως πληροφορία, θρυμματίζει τον αυτοεγκλεισμό της με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ο παγκόσμιος ιστός είναι νέα διατύπωση ελευθερίας της βούλησης, η νέα Τέχνη ως εικόνα άυλη και η πληροφορία κτήμα των χρηστών.
Τέχνη εν τω γίγνεσθαι. Τέχνη που συμπορεύεται με την ανάπτυξη των επιστημών και του ανθρώπινου πνεύματος.
Το σημερα δεν περιορίζεσθε στις φαινομενικότητες της εικαστικής πράξης. Η καθαρότητα των εννοιών δεν επιτρέπει μηχανιστικές αναλύσεις, φιλολογικές μικροεντυπώσεις και πλασμούς επινοήσεων.
Το πολυσύνθετο έργο , έρευνα, Τέχνη, δράσεις, στηρίζεται στην διαλεκτική του ψηφιακού, και αύριο δεν ξέρω ποιου, συμπαντικού πολιτισμού με γνώμονα την ελευθερία της βούλησης που ακροβατεί πάνω από το τεχνολογικό ολοκληρωτισμό με μέτρο ένα νέο Ουμανισμό.
Όμως το ερευνητικό και θεωρητικό έργο πρεπει να συνομιλει με την αμεσότητα της ζωής αποφεύγοντας την ταχυδακτυλουργία των ιδεών και των θολών διατυπώσεων.
Σημερα ο δημιουργός δεν αναζητά την βολική σχέση των συστημάτων ούτε την ανάδειξη της σχέσης «καλλιτέχνης υπέρτατων ον»
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Η τέχνη αντιστέκεται ως το καταφύγιο της σιωπής, της τρέλας και της αυτοκτονίας.
Η τέχνη αντιστέκεται ως το καταφύγιο της σιωπής, της τρέλας και της αυτοκτονίας. Οι (πεφωτισμένοι) τρέλαναν τον Κάλβο και τον Παρθένη. Ο τότε διευθυντής της Εθνικής πινακοθήκης-ακαδημαικος Ζαχαρίας Παπαντωνίου, υπερασπιζόμενος μια εργοστασιακή χειροτεχνία πορτρέτων παρωδία της σχολής Μονάχου, «μεταναστεύει» στην Αμερική τον Στέρη. Στη σιωπή ο Γιωργος Μπουζιάνης εως το 1980 ,μετα ? αποκτα χρηματιστηριακη τιμη το εργο του . Ο Πανος Σαραφιάνος, ο Τακης Μάρθας, ο Δημήτρης Περδικήδης στο έρεβος. Και σήμερα; Η ίδια τοπική εργοστασιακή χειροτεχνία της σχολής Μονάχου αντιπαλεύει φαινομενικά αλλά συν λειτουργεί με την εικαστική βιομηχανία παραγωγης ειδωλων των biennale και foire. Άλλο το προϊόν για την τοπική κοινωνία και άλλο εκτός των συνόρων.
θα παραμείνουμε σε μια δοτή αντίληψη της τέχνης που ουσιαστικά είναι μια ψευδή συνείδηση; Σε ό,τι διαστρέφει την τέχνη; Θα παραμείνουμε εγκλωβισμένοι στο ψέμα των διαχειριστών;
Καμία οικονομική δομή δεν μπορεί να αναγκάσει τον καλλιτέχνη να κάνει ή να μην κάνει τέχνη.
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Αποζητώ αυτό που αποκηρύσσει η κριτική.............
Αποζητώ αυτό που αποκηρύσσει η κριτική, γιατί πιστεύω σ΄ αυτά που γράφει ο καλλιτέχνης για την τέχνη του, τις δικές του αισθητικές διακηρύξεις και τον ποιητικό του λόγο-εξομολόγηση και ας τον ανατρέπει πολλές φορές αυτός ο λόγος. Αυτές οι «λεκτικές εικόνες» είναι το μοναδικό πέρασμα κατανόησης του έργου του.
Η τέχνη δεν είναι αποτέλεσμα εφαρμογής των ιδεών των κριτικών τέχνης. Ο τεχνοκριτικός σκέφτεται ως κριτικός και ο καλλιτέχνης ως καλλιτέχνης και ο τρόπος του σκέπτεσθαι των δύο είναι διαφορετικός. Οι ιδέες είναι διαφορετικές. Υπάρχουν αλλά η μια αντιπαλεύει την άλλη.
Η τέχνη δεν είναι αποτέλεσμα εφαρμογής των ιδεών των κριτικών τέχνης. Ο τεχνοκριτικός σκέφτεται ως κριτικός και ο καλλιτέχνης ως καλλιτέχνης και ο τρόπος του σκέπτεσθαι των δύο είναι διαφορετικός. Οι ιδέες είναι διαφορετικές. Υπάρχουν αλλά η μια αντιπαλεύει την άλλη.
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Το σήμερα των Συμπαντικών οραμάτων αποζητά την δικιά του ανοικτή ερευνά και πλατύτερα τα όρια της σκέψης .
Στους διάλογους του Μπέρκλεϋ ο Φιλόνους παγιδεύει τον Υλα. Προβλέπει βάσει των ερωτήσεων του τις απαντήσεις και στήνει διαρκώς παγίδες. Οι ΜΙΚΡΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ δεν υιοθετούν αυτή την τακτική. Βιώνουν ως αγωνιά την ρευστότητα του εικαστικού χώρου που επιτρέπει την ευκολία «αυτοί» να δηλώνουν και να κάνουν ότι θέλουν με φιλοδοξίες μεγαλύτερες των δυνατοτήτων τους. Για να οδηγήσουμε τον διαλογο μας έξω από τα στηρίγματα της ατροφικής ευγένειας και μακριά από τις ύπουλες διαβεβαίωσης ότι όλα πάνε καλά, νομίζω ότι η τέχνη δεν είναι το σχήμα που δίνεται από τους επιμελητές εκθέσεων. Αυτή η μορφή προσέγγισης-ανάλυσης , δεν καταρρέει συνήθως στους πλασμούς των επινοήσεων ;
Για να μην έχουμε συνείδηση ψευδή, υπέρτατος σκοπός των κενόδοξων της κριτικής είναι το να καθορίζουν τις αρχές της τέχνης να θέτουν τους κανόνες που επιτρέπουν να κρίνει κανείς τα έργα τέχνης, αναφέρομαι και δεν εξαιρώ τα υπολείμματα των νεοκλασικών κανόνων που κυριαρχούν ακόμα και σήμερα στους Ιστορικούς της τέχνης. Παρατηρούν το έργο σε ποιο βαθμό αντιστοιχεί με κάποιο τυπικό ορισμό, άψυχο και αφηρημένο, μηχανιστικής διάθεσης η με κάποια καλλιτεχνική αναφορά γνωστή και εξαντλημένη. Δεν εξαιρώ την κριτική δια μέσου της εννοιολογικής αντίληψης που επιχειρεί την ερμηνεία των συμβόλων της τέχνης ούτε και την ερμηνεία με διαλεκτικούς συλλογισμούς. Αναζητώ το ενιαίο στην προσωπικότητα. Ο μεγάλος καλλιτέχνης Εικαστικός η Ποιητής είναι Φιλόσοφος και κριτικός τέχνης. Πρώτη του ύλη η εικαστική αντίληψη και η διαλεκτική σκέψη και όλα να υποτάσσονται στον έλεγχο της καλλιτεχνικής κρίσης.
Να διαλέξουμε για να είμαστε ελεύθεροι το «καταφύγιο» μας; Την αφελή συγκατοίκηση με τον πατερναλιστή , τον θεοποιημένο ήρωα, τον lifestyle καλλιτέχνη, τον lifestyle τεχνοκριτικό, τη lifestyle γκαλερί, τον συλλέκτη και ταυτόχρονα χορηγό επικοινωνίας μας; Να διαλέξουμε τους αφέντες μας και να νομίζουμε ότι συμμετέχουμε; Μετασχηματίζοντας τις ιδέες μας θα οδηγήσουμε ουσιαστικά την ύπαρξη μας σε πλήρη υποταγή και η νέα μας ελευθέρια θα είναι η καθυπόταξη μας στο «καταφύγιο». Η επικύρωση μας στον εικαστικό χώρο αξίζει του αντιτίμου;
Το αδύνατο σημείο και ο φόβος του «καταφυγίου» είναι οι πραγματικές δυνάμεις έξω από αυτό. Η ατομική ελευθέρια-η ανυπακοή-η άρνηση. Στόχος και μηχανισμός του «καταφύγιου» είναι ο διανοητικός ακρωτηριασμός .
Το lifestyle υπηρετεί την επικαιρική ελαφράδα και όχι το νέο. Το νέο στην τέχνη και το λόγο φέρει τη γνώση ότι υπάρχει ένα υβρίδιο επιστήμης – φιλοσοφίας - ηθικής και αυτή είναι η πορεία της ανθρωπότητας έως και σήμερα. Ο Διαλεκτικός Υλισμός των Μαρξ και Ένγκελς αφού ξεκαθάρισε με τον Ιδεαλισμό αποδυναμώνεται με την σειρά του στη νέα γλώσσα της Αστροφυσικής, Βιοτεχνολογίας και της Ηλεκτρονικής Δημοκρατίας - Ηλεκτρονικής Γραμματικής. Το σήμερα των Συμπαντικών οραμάτων αποζητά την δικιά του ανοικτή ερευνά και πλατύτερα τα όρια της σκέψης . Εκεί συνομιλεί το νέο στην τέχνη χωρίς κατ ανάγκη να δεσμεύετε σε μια Δογματική νάρκη.
Η Αγωνιά πάντα θα υπάρχει «τι άραγε ειν’ ουσία ,τι άραγε είναι σκιά » Κόλεριτζ , 1797 Η μοίρα των εθνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Η Ευθύνη των ελευθερογνωμούντων συνομιλεί όπου συναντά την κριτική
Η Ευθύνη θα είναι εκείνη, που θα αποδεχθεί την Ευθύνη και θα αρνηθεί
ό,τι έχει κυριαρχήσει στους κόλπους της. Υπάρχει Ευθύνη. Αναζητούμε την
Ευθύνη των πράξεων - επιλογών και ποτέ την λήθη των «λαθών».
Οι της και προ της Ευθύνης καρεκλοκένταυροι, καταλήγουν στην μετριότητα και στην αυταρέσκεια λόγου και πράξεων, ενώ θα μπορούσαν να έχουν βαρύνοντα ρόλο στον εικαστικό χώρο.
Η Ευθύνη εντός των τεχνών έκφρασης, αφαιρεί κάθε υποκειμενισμό,
Μερκαντιλισμό, εξαναγκασμό, φιλία - συναλλαγή, ιδιωτικά συμφέροντα πολιτιστικών καρτέλ και παραγωγής ρυθμιστικών οδηγιών. Αφαιρεί την δραχμοποίηση του κριτικού λόγου, την ευκολία της τηλεοπτικής κουλτούρας μεταμεσονύκτιων ‘‘τεχνεδεσμάτων’’. Η Ευθύνη δεν επενδύει σε προϊόντα χρίζοντάς τα πολιτιστικά, δεν αξιοποιεί τις άσκοπες σπατάλες που αφορούν διευθετήσεις πολιτικού περιεχομένου και χαρακτήρα.
Η Ευθύνη των ελευθερογνωμούντων συνομιλεί όπου συναντά την κριτική
παρέμβαση και σε διάλογο με την καρδιά των κοινωνιών και ποτέ με την
οικονομία, την λογική της αγοράς, την διάθεση των μαζών και πάντα ανεξάρτητη από κάθε κομματική ακαμψία, πατριωτικό ή κρατικό παρεμβατισμό.
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ η παραβολή τού «αντισταθείτε»·
--- Στα κρηπιδώματα τού «αντισταθείτε» η παραβολή έγινε με αναγκαίους χειρισμούς· είπε.
---Η καμπύλη του διπλανού σχήματος ονομάζεται παραβολή, αυτή είναι η παραβολή τού «αντισταθείτε»· είπε.
-- Η παραβολή τού «αντισταθείτε» μπορεί να χαρακτηρισθεί ως γεωμετρικός τόπος·
είπε.
-- Η παραβολή τού «αντισταθείτε» μπορεί να χαρακτηρισθεί ως γεωμετρικός τόπος·
είπε.
Έβρεχε σε όλο το βράδυ μας δύσπνοια. Έβρεχε και κανένας δεν μιλούσε ...
--- Αντισταθείτε στον πειρασμό της ανάγνωσης σε αυτό το σημείο:
Εάν δεν υπήρχε ο Γκυστάβ Κουρμπέ …
Εάν δεν υπήρχε ο Ζαν Φρανσουά Μιλλέ…
Εάν δεν υπήρχε ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ …Tώρα έχουν όλα διαφορετικό λόγο να υπάρχουν είπε· ο Σπορέας.ΧΡΗΣΤΟΣ Ν ΘΕΟΦΙΛΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ........ γιατί θα απομείνεις στην Τηλέπυλο γη του Αντιφάτη· στα χαρτογραφημένα ύδατα των Λαιστρυγόνων ...
ΜΠΙΖ παιχνίδι αρχαιότατο με το όνομά «κολλαβίζειν». Αυτός που τα φυλάει, πρέπει να μαντέψει ποιος τον κτύπησε. Η κατάσταση γίνεται ανεξέλεγκτη, όταν συνάπτονται ανίερες συμμαχίες. Συνήθως οι θύτες συνωμοτούν και ποτέ δεν παίρνουν την θέση του μαρτυρίου.
Σόου μπιζ νιους. Παιχνίδι της ελίτ βιομηχανίας του θεάματος που απαιτεί φρέσκα πρόσωπα στο προσκήνιο εις «Κάλαμον περιβήναι». Το παιδί - θύμα που ποτέ δεν συναισθάνθηκε την τέχνη, αλλά την αξιοποίησε κατά το δοκούν, όση και «ηρωική» προδιάθεση να έχει θα παρατήσει το παιχνίδι ντροπιασμένο κλαίοντας ή θα παραμείνει να τα φυλάει «;» ακούγοντας τον παραγόμενο ήχο των κηφήνων μπιζζζζζζζζζζζ.
Οι μνήμες-αποτυπώματα και οι σκέψεις αποτελούν την φιλοσοφική στάση του έργου τέχνης. Είναι αυτά τα μεγάλα, ασήκωτα «ναι» της διαφορετικότητας του καλλιτέχνη, απέναντι στην απελπισία των «μη» φλογισμένων…Το έργο τέχνης είναι προσωπική υπόθεση και ο κύκλος του εμπεριέχει τις εξομολογήσεις, πληροφορίες, θεάσεις, που δομούν την ταυτότητα της πάσχουσας ψυχής. Η ψυχή πάσχει και δημιουργεί όταν προσδιορίζεται δια μέσω της εξομολόγησης και πάντα με υψηλά νοήματα και με αισθητικούς κωδικούς. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν διδάσκεται ούτε με άλλα μέσα χειραγωγείται . Ό,τι σηματοδοτεί την μοναδικότητα είναι παιδεία - δώρο - προίκα της μάνας φύσης …..
….Περιπλανητής του ζητούμενου– εραστής να είσαι, στους λόφους της Πνυκός, των Νυμφών, των Μουσών… σε άχρονες πνοές, σε λέξεις, σε ήχους και αν η στιγμή το θελήσει, σε ομηρικά ακρογιάλια, μπορεί να αποκτήσεις παιδί μαζί τους - αυτοσκοπός δεν μπορεί να είναι, γιατί θα απομείνεις στην Τηλέπυλο γη του Αντιφάτη· στα χαρτογραφημένα ύδατα των Λαιστρυγόνων ...ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Ελευθερία είναι ...........
Ελευθερία είναι ο Ρήγας Βελεστινλής. Ελευθερία ο κριτικός στοχασμός
του... Ελευθερία η πολιτική κρίση του, η ατομική στάση του απέναντι στην
δημόσια ηθική. Ελευθερία οι εμπειρίες του στην τέχνη, στην φιλοσοφία, στην
λογοτεχνία. Ελευθερία ο στραγγαλισμός του στο παραποτάμιο φρούριο του
Βελιγραδίου Nebojsa Tower. Ελευθερία - Επιλογή του, ο Δούναβης την 24η
Ιουνίου του 1798 και η απαρχή τού αέναου ταξιδιού του προς την γη τού «αντισταθείτε».
Επικαλούμαι το «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά» του Ρήγα,
απέναντι στην μαζική κουλτούρα των συγκεντρωτικών εξουσιών και των ιδιοτελών
συμφερόντων που οδηγούν δια μέσω των επικοινωνιών και της τεχνολογίας στον
λαϊκισμό της απραξίας μας.
Επικαλούμαι την Ελευθερία του νοείν, απέναντι σε όσους χειραγωγούν και μας
οδηγούν στη μαζοποίηση - ομογενοποίηση της κουλτούρας.
Επικαλούμαι την Ελευθερία τών ανατρεπτικών μεταρρυθμιστικών απόψεων
απέναντι στην νέα εικονοποιία των μέσων μαζικής επικοινωνίας που εξωραΐζει
τις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες και εκφράζει το κοινωνικοπολιτικό
κατεστημένο. Οι πολιτιστικοί θεσμοί μας, πρακτορεύονται από εμπορικά
συμφέροντα καταργώντας κάθε κριτική σκέψη.«Ως ποτ' οφφικιάλος, σε ξένους Βασιλείς;
έλα να γένης στύλος, δικής σου της φυλής».
του... Ελευθερία η πολιτική κρίση του, η ατομική στάση του απέναντι στην
δημόσια ηθική. Ελευθερία οι εμπειρίες του στην τέχνη, στην φιλοσοφία, στην
λογοτεχνία. Ελευθερία ο στραγγαλισμός του στο παραποτάμιο φρούριο του
Βελιγραδίου Nebojsa Tower. Ελευθερία - Επιλογή του, ο Δούναβης την 24η
Ιουνίου του 1798 και η απαρχή τού αέναου ταξιδιού του προς την γη τού «αντισταθείτε».
Επικαλούμαι το «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά» του Ρήγα,
απέναντι στην μαζική κουλτούρα των συγκεντρωτικών εξουσιών και των ιδιοτελών
συμφερόντων που οδηγούν δια μέσω των επικοινωνιών και της τεχνολογίας στον
λαϊκισμό της απραξίας μας.
Επικαλούμαι την Ελευθερία του νοείν, απέναντι σε όσους χειραγωγούν και μας
οδηγούν στη μαζοποίηση - ομογενοποίηση της κουλτούρας.
Επικαλούμαι την Ελευθερία τών ανατρεπτικών μεταρρυθμιστικών απόψεων
απέναντι στην νέα εικονοποιία των μέσων μαζικής επικοινωνίας που εξωραΐζει
τις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες και εκφράζει το κοινωνικοπολιτικό
κατεστημένο. Οι πολιτιστικοί θεσμοί μας, πρακτορεύονται από εμπορικά
συμφέροντα καταργώντας κάθε κριτική σκέψη.«Ως ποτ' οφφικιάλος, σε ξένους Βασιλείς;
έλα να γένης στύλος, δικής σου της φυλής».
(Ρήγας)
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Ποιες συντροφιές μανιπουλάρουν τον πανεπιστημιακό χώρο;
Απόρροια του νεποτισμού, ο ευνουχισμός των αποδεχόμενων αυτήν την εύνοια.
Μπορεί να γίνουν δεκανείς, ανθυπολοχαγοί και αν είναι τυχεροί στρατηγοί μα
ποτέ στρατηλάτες και ας φαντάζουν έτσι εντός του συστήματος των τειχών -
τεχνών. Εξόριστα του κάματου παιδιά είναι, που θέλγονται την ιδανική πολιτεία του Πλάτωνος . Όλα στην απύθμενη βουλιμία του "ιερατείου", που αγνοεί τη ρήση του Πιττακού του Μυτιληναίου: «Αρχή άνδρα δείκνυσι».
Η ιστορία της Νεοελληνικής τέχνης πιπιλάει την ανθρωπιά μας, αποφεύγοντας τεχνηέντως τον μέγιστο Πάνο Σαραφιανό (1919 - 1968) που ποτέ για την Α.Σ.Κ.Τ. δεν είχε τα τυπικά προσόντα αν και αποφοίτησε της σχολής, αλλά τα είχε ο διπλωμάτης και αυτοδίδακτος στην ζωγραφική Γιώργος Μαυροειδής (1912-2003) που δίδαξε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ από το 1959 ως το 1982, διατελώντας διευθυντής (1975 - 1977) και πρύτανης (1977 - 1978).
Ποιες συντροφιές μανιπουλάρουν τον πανεπιστημιακό χώρο; Ποιοι ‘‘διασφαλίζουν’’ την μοναξιά των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών; Ανατροπές υποσχέθηκε η νεοεκλεγείσα πρυτανεία της σχολής πριν ένα χρόνο ....την παρακολουθούμε να σπαράζεται σε ό,τι τους απερχόμενους κατήγγειλε... Καμία φιλία και κανένας κληρονομικός ηγεμών ως ο "καταλληλότερος", που θέλει εαυτόν να απεικονίζεται με φωτοστέφανο, δεν θα μας γλωσσοτομήσει .
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
Δει δη χρημάτων. Θεσμός εν αταξία και απαξία η Α.Σ.Κ.Τ.; Έχουν οσμιστεί οι καθηγητές της την ανάγκη του νέου και όχι του εφήμερου;
Τίποτα δεν άλλαξε, με πικρία αυτό σας το γράφω. Εποχή κενόδοξων
τακτικών για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Εκεί η «τέχνη» από την ίδρυση της σχολής, τον Γενάρη του 1837, να ενσωματώνεται στο «γιες μεν», με αποτέλεσμα να σύρεται σήμερα στην πολιτική της πλήρους υποταγής, σε μηχανισμούς κερδοφορίας και σε διαφημιστικά «προτσές» της καταναλωτικής ισοπέδωσης του σύγχρονου ανθρώπου.
Είναι ανήμποροι να παρακολουθήσουν τα αιτήματα και τους προβληματισμούς του σήμερα; Είναι ανήμποροι να βάλουν στόχους;
Στόχος τους, λένε, η ενίσχυση των αριστούχων αποφοίτων της σχολής, μα τρομάζω στο «έως πού» μπορεί να φθάσουν οι επιθυμίες τους· τρομάζω μπροστά σε αυτό το ‘‘θολό’’ που καταθέτουν ως καινοτόμο ιδέα. Μιλούν για έμπνευση - αναζήτηση – όραμα, αλλά κατευθύνουν τους σπουδαστές σε ‘‘σύμβολα στιγμιαίας αγάπης’’· κούπες, ποτήρια… και γιατί όχι, εν ήδη κέρδους – καριέρας, και συμμετοχή σε επιτροπές καλλιστείων και σε άλλου είδους θεάματα.
Η κριτική επιτροπή καθηγητές της Α.Σ.Κ.Τ. (λέτε να έχουν άποψη και οι
χορηγοί;) που θα επιλέξει και θα απονέμει τα χρηματικά βραβεία αγνοεί «τα όρια της ευπρεπούς χορηγίας» και πως οι πολυεθνικές δεν πρέπει να παρεμβαίνουν στον «χαρακτήρα» των πολιτιστικών γεγονότων που υποστηρίζουν.
Αυτά είναι τα αυτονόητα του sponsoring και τα απευθύνω στις ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ και στα ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ.
Η Α.Σ.Κ.Τ., δεν ‘‘μπορεί’’ μέσα από τις παθογένειές της και καταρρέει από τις εισαγωγικές εξετάσεις σε προτομές, γύψινα εκμαγεία, κουτάκια όλα τοποθετημένα σε πολύχρωμα πανάκια... · ας βάλουν χορηγό και εκεί· ‘‘υφάσματα τάδε’’, και στα αντικείμενα των νεκρών φύσεων και σε κάθε ένα από τα τζάντζαλα μάντζαλα που καταδυναστεύουν την τέχνη, οδηγώντας τους υποψήφιους στην παραπαιδεία των προπαρασκευαστικών φροντιστηρίων. Καταρρέει και τώρα η Α.Σ.Κ.Τ. στις τακτικές πρακτικές που υποδεικνύει στους αποφοίτους της.
Tσιμπολογάνε ‘‘λίγο από όλα’’ τα εργαστήρια της Α.Σ.Κ.Τ. · λίγο ζωγραφική, λίγο βίντεο Τέχνη, λίγο διαδραστική εγκατάσταση, λίγο χαρακτική, λίγο γλυπτική …και πουθενά η αναζήτηση των νέων τεχνολογιών. Τουρλού, αποκαλούν αυτή την εικαστική άποψη και δεν κατανοώ την επιθυμία να την δούμε και ως γραφή - κίνημα. Πολυμεσιακοί καλλιτέχνες οι καθηγητές της Α.Σ.Κ.Τ, διδάσκουν "ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΕΧΝΗΣ" με εμπειρίες και τεχνογνωσία ζωγράφου γλύπτη χαράκτη, στερούμενη ανάλογων εμπειριών. Ο μόνος που έχει τα εχέγγυα είναι ο Δρ. Μάνθος Σαντοριναίος Καλλιτέχνης - Ερευνητής, Επίκουρος Καθηγητής Α.Σ.Κ.Τ, Υπεύθυνος Εργαστηρίου Πολυμέσων-Υπερμέσων, με την μικρή ερευνητική ομάδα των Επιστημονικών συνεργατών του. Ένας επιστήμονας δημιουργός που φέρει το όραμα του Καλλιτέχνη των νέων μέσων - οπτικών και
την φιλοσοφία της ψηφιακής εποχής. Το εργαστήριό του, πρέπει να γίνει Τομέας και όχι να παραμένει ως «Εργαστηριακό μάθημα κατ’ επιλογήν». Μόνον έτσι θα αποφευχθούν τα ‘‘τσιμπολογήματα’’ των επιτήδειων που έχουν σμίξει πολλών μας τα φρύδια.
Τελειώνοντας θέλω να σας υπενθυμίσω, ότι το 1998, κατά τις
κινητοποιήσεις της Ένωσης Γερμανών Ανέργων, οι διαδηλωτές στο Ντόρτμουντ ‘‘ντύθηκαν’’ με σκουπιδοσακούλες, παραπέμποντας στη ρήση μεγαλοστελέχους (τώρα η εταιρεία του είναι χορηγός της Α.Σ.Κ.Τ.) που χαρακτήρισε τους άνεργους «σκουπίδια της ευημερίας»... παραπέμπω και εγώ με την σειρά μου την Α.Σ.Κ.Τ. εκεί.. κάποτε θα ακούσουν από τα αφεντικά την ίδια ρήση. Γι’ αυτό αποφασίστε να αντισταθείτε σήμερα ω άνδρες Αθηναίοι!
Τίποτα δεν άλλαξε, με πικρία αυτό σας το γράφω. Εποχή κενόδοξων
τακτικών για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Εκεί η «τέχνη» από την ίδρυση της σχολής, τον Γενάρη του 1837, να ενσωματώνεται στο «γιες μεν», με αποτέλεσμα να σύρεται σήμερα στην πολιτική της πλήρους υποταγής, σε μηχανισμούς κερδοφορίας και σε διαφημιστικά «προτσές» της καταναλωτικής ισοπέδωσης του σύγχρονου ανθρώπου.
Είναι ανήμποροι να παρακολουθήσουν τα αιτήματα και τους προβληματισμούς του σήμερα; Είναι ανήμποροι να βάλουν στόχους;
Στόχος τους, λένε, η ενίσχυση των αριστούχων αποφοίτων της σχολής, μα τρομάζω στο «έως πού» μπορεί να φθάσουν οι επιθυμίες τους· τρομάζω μπροστά σε αυτό το ‘‘θολό’’ που καταθέτουν ως καινοτόμο ιδέα. Μιλούν για έμπνευση - αναζήτηση – όραμα, αλλά κατευθύνουν τους σπουδαστές σε ‘‘σύμβολα στιγμιαίας αγάπης’’· κούπες, ποτήρια… και γιατί όχι, εν ήδη κέρδους – καριέρας, και συμμετοχή σε επιτροπές καλλιστείων και σε άλλου είδους θεάματα.
Η κριτική επιτροπή καθηγητές της Α.Σ.Κ.Τ. (λέτε να έχουν άποψη και οι
χορηγοί;) που θα επιλέξει και θα απονέμει τα χρηματικά βραβεία αγνοεί «τα όρια της ευπρεπούς χορηγίας» και πως οι πολυεθνικές δεν πρέπει να παρεμβαίνουν στον «χαρακτήρα» των πολιτιστικών γεγονότων που υποστηρίζουν.
Αυτά είναι τα αυτονόητα του sponsoring και τα απευθύνω στις ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ και στα ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ.
Η Α.Σ.Κ.Τ., δεν ‘‘μπορεί’’ μέσα από τις παθογένειές της και καταρρέει από τις εισαγωγικές εξετάσεις σε προτομές, γύψινα εκμαγεία, κουτάκια όλα τοποθετημένα σε πολύχρωμα πανάκια... · ας βάλουν χορηγό και εκεί· ‘‘υφάσματα τάδε’’, και στα αντικείμενα των νεκρών φύσεων και σε κάθε ένα από τα τζάντζαλα μάντζαλα που καταδυναστεύουν την τέχνη, οδηγώντας τους υποψήφιους στην παραπαιδεία των προπαρασκευαστικών φροντιστηρίων. Καταρρέει και τώρα η Α.Σ.Κ.Τ. στις τακτικές πρακτικές που υποδεικνύει στους αποφοίτους της.
Tσιμπολογάνε ‘‘λίγο από όλα’’ τα εργαστήρια της Α.Σ.Κ.Τ. · λίγο ζωγραφική, λίγο βίντεο Τέχνη, λίγο διαδραστική εγκατάσταση, λίγο χαρακτική, λίγο γλυπτική …και πουθενά η αναζήτηση των νέων τεχνολογιών. Τουρλού, αποκαλούν αυτή την εικαστική άποψη και δεν κατανοώ την επιθυμία να την δούμε και ως γραφή - κίνημα. Πολυμεσιακοί καλλιτέχνες οι καθηγητές της Α.Σ.Κ.Τ, διδάσκουν "ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΕΧΝΗΣ" με εμπειρίες και τεχνογνωσία ζωγράφου γλύπτη χαράκτη, στερούμενη ανάλογων εμπειριών. Ο μόνος που έχει τα εχέγγυα είναι ο Δρ. Μάνθος Σαντοριναίος Καλλιτέχνης - Ερευνητής, Επίκουρος Καθηγητής Α.Σ.Κ.Τ, Υπεύθυνος Εργαστηρίου Πολυμέσων-Υπερμέσων, με την μικρή ερευνητική ομάδα των Επιστημονικών συνεργατών του. Ένας επιστήμονας δημιουργός που φέρει το όραμα του Καλλιτέχνη των νέων μέσων - οπτικών και
την φιλοσοφία της ψηφιακής εποχής. Το εργαστήριό του, πρέπει να γίνει Τομέας και όχι να παραμένει ως «Εργαστηριακό μάθημα κατ’ επιλογήν». Μόνον έτσι θα αποφευχθούν τα ‘‘τσιμπολογήματα’’ των επιτήδειων που έχουν σμίξει πολλών μας τα φρύδια.
Τελειώνοντας θέλω να σας υπενθυμίσω, ότι το 1998, κατά τις
κινητοποιήσεις της Ένωσης Γερμανών Ανέργων, οι διαδηλωτές στο Ντόρτμουντ ‘‘ντύθηκαν’’ με σκουπιδοσακούλες, παραπέμποντας στη ρήση μεγαλοστελέχους (τώρα η εταιρεία του είναι χορηγός της Α.Σ.Κ.Τ.) που χαρακτήρισε τους άνεργους «σκουπίδια της ευημερίας»... παραπέμπω και εγώ με την σειρά μου την Α.Σ.Κ.Τ. εκεί.. κάποτε θα ακούσουν από τα αφεντικά την ίδια ρήση. Γι’ αυτό αποφασίστε να αντισταθείτε σήμερα ω άνδρες Αθηναίοι!
Υ.Γ: Εύχομαι επιτυχία στην νέα της Α.Σ.Κ.Τ διοργάνωση: «Athens Biennale»· Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, η οποία ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 2005 από την Ξένια Καλπακτσόγλου, τον Poka-Yio και τον Αυγουστίνο Ζενάκο.
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)